సుకన్య........శర్మిష్ఠ..

యయాతి   కధలో   కొన్ని    వ్యాఖ్యలను    కష్టేఫలి  శర్మగారి  బ్లాగులో  వ్రాసాను.  ఒకచిన్న  పొరపాటు  వల్ల  దేవయానికి  శర్మిష్టకు    గొడవ  జరిగి  శర్మిష్ట  దేవయానిని  నూతిలో  తోయటం ,   దేవయాని  పట్టుదలతో  శర్మిష్టను  దాసిగా  చేసుకోవటం ,  యయాతికి  దేవయానికి  వివాహం  జరగటం,  శర్మిష్ట  కూడా  యయాతి  వల్ల  సంతానాన్ని  పొందటం  ఇలా  కధ   సాగింది  కదా  !  

 దేవయాని  శర్మిష్టను   క్షమించి  ఊరుకుంటే  ఆమెకు    ఈ  బాధలన్నీ  ఉండేవి  కాదు.  దేవయానిది  స్వయంకృతాపరాధం.

శర్మిష్ట  పాత్ర  విషయంలో  చూస్తే  ఆమె  ఒక  రాక్షసుల  రాజు  కూతురట.  ఒక  గొడవ  కారణంగా  శర్మిష్ట  దేవయానిని  నూతిలో  తోసి  వెళ్ళిపోతుంది.  యయాతి  రక్షించకపోతే  దేవయాని  చనిపోయుండేది  కాబట్టి  శర్మిష్ట  చేసింది  హత్యాప్రయత్నమే.  పూర్వం  చిన్న  నేరాలకు  కూడా  శిక్షలు  బాగానే  ఉండేవి .  దేవయాని   శర్మిష్టను   దాసిగా  చేసుకోవటం    వల్ల  శర్మిష్ట  యొక్క    పచ్చటి  జీవితం  వ్యర్ధం  అయిపోయిందని  ,  అందుకే  యయాతిని  ఆమె  వివాహం  చేసుకోవటం  ధర్మమేనని    కొందరు   భావిస్తారు.  

  కానీ  లోకంలో  ప్రజలు  తెలిసిచేసినా,  తెలియక  చేసినా  చట్టం  వారికి  శిక్ష  విధిస్తుంది.  ఈ  రోజుల్లో  కూడా    యుక్తవయసులో  ఉన్న  వ్యక్తులు     హత్యాప్రయత్నం,  హత్య   వంటి   నేరాలు    చేస్తే ,     ( తెలిసిచేసినా  తెలియకచేసినా )  కొన్ని  సంవత్సరాలు   కారాగారంలో  వేసే  అవకాశం  ఉంది.  అలాంటప్పుడు  అయ్యో  ! వారి  జీవితం  అంతా  వృధా  అయిపోయిందే  అని  ఎవరూ  జాలిపడటం  లేదు   కదా  !

  పూర్వం  రాజులు  కూడా  శత్రురాజ్యంతో    యుద్ధం  చేసినప్పుడు  అక్కడి  వారిని  పట్టుకొచ్చి  చంపెయ్యటం,  లేక  కారాగారంలో  వేసెయ్యటం  చేసేవారట.  మరి  వారి   గురించి,  వారి   కుటుంబసభ్యుల  గురించి     ఎవరు  ఆలోచిస్తున్నారు  ? వాళ్ళ  గురించి  ఎందుకు  ఆలోచించాలి  ?  వాళ్ళు  తప్పు  చేసారు  కదా  !  అంటారు.    

...................................

  పూర్వం  చ్యవనుడనే   మహర్షి  తపస్సు  చేసుకుంటుంటే  క్రమంగా   ఆ  మహర్షి  చుట్టూ  పుట్టలు  ఏర్పడతాయి.  సూర్యవంశంలో  శర్యాతి  అనే  గొప్పరాజుకి  కూతురు    సుకన్య .       చెలికత్తెలతో      సమీపంలోని   అడవికి   వాహ్యాళికి    వచ్చిన  సుకన్య  ఆ  పుట్టను  చూసి   చిత్రంగా  అనిపించి  ,  ఎందుకో   సన్నపాటి  పుల్లతో  ఆ  పుట్టలో  పొడుస్తుంది. పుల్లకు  తడి  అంటగా  విషయం    అర్ధం  కాని   సుకన్య     ఇంటికి  తిరిగి  వచ్చేస్తుంది. 

  ఆ పుల్లలు  గుచ్చుకుని   పుట్టలో  ఉన్న   చ్యవన  మహర్షికి      కళ్ళు  పోతాయి.   మహర్షికి  కలిగిన  బాధ  వల్ల  ఆయన  శపించకపోయినా ,   వెంటనే  రాజపరివారానికి  మూత్రసంబంధమైన  చిత్రమైన  బాధలొస్తాయి.    కారణం  వారికి  అర్ధం  కాదు.   ఇదంతా  గమనిస్తున్న  సుకన్య  ముందుకు  వచ్చి  తాను  పుట్టలో  పుల్లతో  గుచ్చటం  అంతా  చెప్పి  ఏం  జరిగిందో    తనకు  తెలియదంటుంది. 

 రాజు  సైనికులతో  అక్కడకు  వెళ్ళి  పుట్టను  తొలగించగా  ,    బాధపడుతున్న  చ్యవనుల  వారు  కనిపిస్తారు.    రాజు  భయంతో  చ్యవనునికి  క్షమాపణ  చెప్పి ,  ఆయన  సేవకు  సైనికులను  నియమిస్తానంటారు.  అప్పుడు  చ్యవనుడు ,   సైనికులు  తనకు  సరిగ్గా  సేవలు  చేయరని  శంకించి,   రాజుకి  ఇష్టమైతే  సుకన్యను  తన  సేవకు  నియమించమని  అడుగుతారు.   ఈ  మాటలు  విన్న   రాజు    బాధతో      రాజ్యానికి  తిరిగివెళ్ళిపోతారు. 

 అప్పుడు  సుకన్య  ముందుకొచ్చి  తండ్రీ    !    చ్యవనులవారిని  భర్తగా  పొంది  సేవ  చేయటానికి  నాకు  ఎటువంటి    అభ్యంతరం  లేదు .  నాకు  సంతోషమే .  అని  చెబుతుంది.  ఇక  చేసేదేమీలేక  రాజు  సుకన్యను  చ్యవనునికిచ్చి  వివాహం  చేస్తాడు. 

 సుకన్య  రాజభోగాలను  వదిలి   నారచీరలు  ధరించి   అడవిలో   భర్తకు  సేవలు  చేస్తూ   ఉంటుంది.  ఒకరోజు  సూర్యపుత్రులైన    అశ్వినులు  అటుగా  వెళ్తూ    సుకన్యను  చూసి  ఆమె  అందానికి  అబ్బురపడి    వివరాలు  అడుగుతారు.  ఆమె  తాను  చ్యవనమహర్షి  యొక్క  భార్యను  అని  చెబుతుంది.

  అప్పుడు  వాళ్ళు  అయ్యో  !  ఎంత  అన్యాయం జరిగిపోయింది.  , ఆ  వృద్ధ  అంధ  తాపసి  నీకు  భర్తా    !  మాలో  ఒకరిని  వివాహం    చేసుకుని  దేవలోకపు  సుఖాలు  అనుభవించమని  ఆమెను  ప్రలోభపెట్టడానికి  ప్రయత్నిస్తారు. 

 వారి  మాటలు  విన్న  సుకన్య  కోపించి  , సూర్యుని  పుత్రులైన  మీరు  ఇలా  ధర్మవిరుద్ధంగా  మాట్లాడవచ్చునా ... అని  కోపించగా  , అశ్వినులు  తాము  ఆమె  పాతివ్రత్యానికి  సంతోషించామని    చెప్పి ,  తాము  దేవవైద్యులమని    చెప్పి,   తాము  చ్యవనుని  తమంతటి  అందంగా   , ఆరోగ్యవంతునిగా    చేస్తామంటారు.   ,  అయితే ,   చిన్న  పరీక్ష  పెడతారు. 

 సుకన్య     ఈ  విషయాలన్నీ    భర్తతో  చెబుతుంది.  చ్యవనుడు  సంతోషించి  ,  తాను  సుకన్యను  వివాహం  చేసుకుని  ఆమెను  కష్టపెడుతున్నానని ,  అందుకు   ఎంతో  బాధపడుతున్నానని  చెప్పి ,  అశ్వినులను  వెంటనే  పిలవమని  సుకన్యకు  చెబుతారు. 

 అశ్వినులు   చ్యవనుని   సరస్సులో  మునగమని  చెప్పగా,  అలా  చేసిన     చ్యవనునికి     అశ్వినులను  పోలిన  రూపం  వచ్చేస్తుంది. ఒకే  రూపంలో   ఉన్న  ఆ  ముగ్గురిలో  తన  భర్త  అయిన  చ్యవనుని  గుర్తించటమే సుకన్యకు  అశ్వినులు  పెట్టిన   పరీక్ష. 

 సుకన్య  జగన్మాతను  ప్రార్ధించి ,  జగన్మాత  దయవల్ల      ఆ  ముగ్గురిలో  తన  భర్త  అయిన  చ్యవనుని      గుర్తించగా  సుందర  రూపాన్ని  పొందిన  చ్యవనుడు    ఎంతో  ఆనందిస్తాడు.  తరువాత    ఈ  విషయాలన్నీ  తెలిసిన  శర్యాతి  దంపతులు  తమ  కూతురి  జీవితం  బాగుపడిందని  ఆనందిస్తారు.
...................

ఇక్కడ  మనం  గమనిస్తే,   సుకన్య    తెలిసిచేసినా   తెలియకచేసినా  పుల్లతో  గుచ్చటం  వల్ల  చ్యవనుని  కళ్ళు    పోయాయి.    ఆమె  తన  తప్పు  తెలుసుకుని  వృద్ధుడు,  అంధుడైన  చ్యవనుని  వివాహం  చేసుకుని   ధర్మం  తప్పకుండా  సేవించింది.  అందమైన  అశ్వినులు  ప్రలోభపెట్టినా   ధర్మాన్ని  తప్పలేదు.    జగన్మాత  ఆమెకు  అందమైన  జీవితాన్ని  ప్రసాదించింది.

 శర్మిష్ఠకు  సుకన్యకు  చాలా  తేడా  ఉంది.  శర్మిష్ట  తెలిసే  దేవయానిని  నూతిలో  తోసివేసింది.   తరువాత     యయాతిని  కోరుకోవటం,  యయాతి    శాపాలు  పొందటం  ,    తన  వార్ధక్యాన్ని  భరించమని   యయాతి   పిల్లలను  అడగటం  ఇలా.......   కధ  సాగింది.

ఈ  రోజుల్లో  కూడా   సమాజంలో   ఇలాంటి  కధలను  పోలిన  కధలు  జరుగుతున్నాయి.సమాజంలో  శర్మిష్ట  లాంటి  వాళ్ళూ  ఉంటున్నారు...సుకన్య  లాంటి  వాళ్ళూ  ఉంటున్నారు.  

సుకన్యలా   ఓపికగా  ఉంటే  ఈ  జన్మలోగానీ,  వచ్చే  జన్మలోగానీ  దైవకృప   తప్పక   లభిస్తుంది.